Nasıl olsa çark döner , tabela gidiş yönlerini gösterir.
Kader aynı döngüyü farklı zamanlarda gösterir. İnsan doğarbüyürölür.
Ben yine yarım kalan her şeye içten içe küfrederim. Bozuk saat bile hala aynı , günde iki kez doğruyu gösterir.
Kendimi doğruyu yapmam gerektirdiğine öyle inandırırım ki kaybedersem nefesim kesilecek gibi hissetmem bundan.
Ya da başarısız oluşun can sıkan soğukluğunu görmemek için bazı şeyleri hiç denememiş olmam korkumdan.
Her sabah kalktığımda bugün nasıl olmam gerektiğini düşünmem ve bugün de kendim olamadığımı
ve olmak istediğim adamla olduğum adam arasında ki farkı tartışırım. Daha doğrusunu bulamadım.
-Sanki kendime en büyük kötülüğü yapıyorum tam burada , kirleniyor bütün duygular
iyileşmeye fırsat tanınmıyorum ve aynı şarkıları bazı geceler hala dinliyorum. Ve hatta hala babamın sigaralarını gizli gizli aşırıyorum.
O da bilmiyormuş gibi davranıyor hala-
Kimsenin bilmesini istemediğimden üzüldüğüm anlarımda bakışlarımı parmak uçlarıma çevirip , kısa cümleler kuruyorum.
Nereden geldiğini göremediğim bi' kurşunu göğsüme denk getiriyor bu her neyse.
Ve kaçıcak yer bırakmıyorum , duvar ediyorum kapıları kendime.
Bir bulutu , hiç görmediğim solmuş bir denize benzetip konu bütünlüğünü kaybediyorum sonra.
Oysa gece bulut görünmezdi demek ki başka bir şeyi de buluta benzetiyorum.
Aynayı karşıma alıp en can alıcı sorular sormaya başlıyorum. Oltanın ucunda ki balık gibi oluşum bundan .
Ki ben her aynaya baktığımda kendimi kandıracak güzel bi' söz bulurdum.
Şimdi verebileceğim cevaplara göre sorular arıyorum.
